Następny proszę.
Ileż nudy musi odczuwać istota która rządzi naszymi duszami, naszymi poczynaniami, naszym losem. Cały czas te same problemy, cały czas te same nudne do bólu zwroty akcji. Stagnacja i bezsens. Czemu nasz życie równa się w wielu kwestiach scenariuszowi taniej brazylijskiej telenoweli? Bóg miał gorszy dzień czy czuje się wypalonym artystą? Wiadomo ,że wielkiej statystyce jesteśmy tylko numerkiem i niczego więcej od bycia tym numerkiem trudno oczekiwać. Uczucia, wielkie myśli, wynalazki i cała zasrana filozofia to tak naprawdę gdybanie nad niczym. Więc po co w ogóle czymkolwiek się przejmować? Koniec jest ten sam, zawsze. Nieodwołalny i ostateczny.
Wstając do pracy, jak pomyśli się o tym co tak naprawdę nasze życie sobą reprezentuje, wszystkie chęci i siły nas opuszczają, jakby ich nigdy nie było. Tak jakby nasze chęci były tylko efektem prostego rachunku strat i zysków, wykonanym przez psychicznie chorego człowieka. Początkowo proste i banalne założenia tracą na wartości gdyż nie prowadzą do niczego trwałego, a tym bardziej do żadnych konstruktywnych wniosków.
Po co czymkolwiek się przejmować. Jedyna wartością którą sobą reprezentujemy to my sami i to co odczuwamy, to jak oddziałuje na nas świat zewnętrzny. Wszystkie długofalowe plany i zamysły to istna brednia. Liczy się to co tu i teraz.
Takie niedzielne refleksje sprawiają ,że robię się głodny... Dzięki Ci wspaniały współlokatorze Łukaszku, za to że pomimo mojego odcięcia od rzeczywistości, totalnego "nie-chce-misia" gotujesz mi obiady. Widzę ,że dostrzegasz mój problem i dziękuję Ci ,że starasz mi się pomóc. Bez ciebie bym przynajmniej schudł xD
Miłego wieczoru i niech moc będzie z tobą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz